ثبت هزینۀ استهلاک دارایی های استهلاک پذیر
دارایی هایی که عمر مفید آنها بیشتر از یک سال باشد، در دفاتر به عنوان دارایی بلند مدت یا دارایی ثابت ثبت می شوند.
به غیر از زمین، تمامی دارای های بلند مدت دیگر دارای عمر مفید محدود می باشند. بنابراین بهای تمام شده این دارایی ها باید طی دوران عمر مفیدشان به هزینه منظور شود.
به این منظور در پایان هر سال مالی سهم مناسبی از بهای تمام شده این گونه دارایی ها به عنوان هزینه استهلاک در دفاتر ثبت می شود.
برای تشریح نحوه ثبت هزینۀ استهلاک (هزینۀ استهلاک دارایی های استهلاک پذیر)، به مثا ل بعد توجه نمایید.
مثال یک : شرکت نیلو در ابتدای سال ۱۳۸۸ یک دستگاه خودرو به مبلغ ۱۵۰۰,۰۰۰ ریال خریداری کرد.
عمر مفید خودرو ۱۰ سال و ارزش اسقاط آن (یعنی مبلغی که پس از اتمام عمر مفید می توان خودرو را به آن قیمت فروخت) ۱۰۰,۰۰۰ ریال می باشد. ثبت هزینه استهلاک خودرو در پایان سال ۱۳۸۸ بصورت زیر است:
حساب استهلاک انباشته وسایل نقلیه، یک حساب کاهنده دارایی است که در ترازنامه بعد از حساب وسایل نقلیه درج می گردد تا از بهای تمام شده وسایل نقلیه کسر شود و ارزش دفتری وسایل نقلیه به دست آید. حساب استهلاک انباشته یک حساب دائمی است بنابراین در پایان سال مالی بسته نمی شود و تا پایان عمر مفید دارایی هر ساله هزینه استهلاک محاسبه و به آن افزوده می شود.
در ادامه با مثالی به تشریح بیشتر این مبحث پرداخته می شود.
